Historia wypadków samochodowych liczy tyle samo lat co historia automobilizmu. Nicolas-Joseph Cugnot rozbił swój pojazd parowy „fardier à vapeur” na ścianie już w 1770 roku. Pierwszą odnotowaną ofiarą wypadku drogowego była Bridget Driscol, która zginęła 17 sierpnia 1896 roku w Londynie. Spektakularny rozwój motoryzacji wpłynął równie spektakularnie na zwiększenie ilości wypadków samochodowych. Badania dowodzą, że w większości krajów OECD koszty wypadków samochodowych pochłaniają 2% PKB. W krajach rozwijających się straty te są większe niż otrzymywane pożyczki i pomoc międzynarodowa. Fakt ten zmusił Bank Światowy i Bank Rozwoju Azji do podjęcia priorytetowych interwencji w tej dziedzinie. Co się tyczy śmiertelności, szacuje się, że w 1990 roku w wypadkach drogowych zginęło 800 000 ludzi. Przewiduje się, że w 2010 roku liczba ta będzie wynosiła 1.1 – 1.2 miliona, a w roku 2020 – pomiędzy 1.3-1.4 miliona.

fardier à vapeur

Wiele z pierwszych wynalazków poprawiających bezpieczeństwo na drodze przypisywanych jest Williamowi Phelps Eno, czasem nazywanemu ,,ojcem bezpieczeństwa drogowego”. To on jest twórcą znaku STOP, ronda, ulicy jednokierunkowej i wielu innych rozwiązań komunikacyjnych oraz znaków drogowych, z których korzystamy do dziś.

Najstarszą metodą polepszania bezpieczeństwa drogowego było użycie sygnalizacji świetlnej i malowanie lini osi jezdni.

Obecnie, ograniczenia prędkości są jedną z najprostszych metod zmniejszania ilości kolizji i ich skutków. Od prędkości w momencie uderzenia zależy stopień odniesionych obrażeń przez, zarówno pieszych jak i pasażerów pojazdu. Przykładowo, 5% pieszych uderzonych z prędkością 32 km/h ginie. Przy wzroście prędkości do 48km/h śmiertelność wynosi 45%, natomiast przy prędkości uderzenia wynoszącej 64 km/h przeżywa zaledwie 15 % pieszych.

Drogi szybkiego ruchu z ograniczoną ilością wjazdów wpływają na zmniejszenie różnicy prędkości między pojazdami oraz manewrów wewnątrz ciągu pojazdów. Mimo iż zostały one stworzone z myślą o szybszym przemieszczaniu się, drogi szybkiego ruchu okazały się doskonała metodą na zwiększanie bezpieczeństwa ruchu.

Drogi szybkiego ruchu są obecnie wyprofilowane w celu zwiększenia przyczepności w zakrętach. Ponadto, drogi tego typu mają wypukłą, zaokrągloną nawierzchnię co zapobiega powstawaniu kałuż i lodu – wpływa pozytywnie na przyczepność opon.

Większość elementów drogowych jest dzisiaj tak skonstruowana aby pochłaniać energię uderzenia i minimalizować ryzyko urazów pasażerów i pieszych. Przykładowo, większość latarń ulicznych łamie się podczas uderzenia, aniżeli gwałtownie zatrzymuje pojazd w miejscu.

Niebezpieczeństwo na drodze oraz skrzyżowania są przeważnie oznaczone kilka razy w odległości ok 60, 20 i 5 sekund przed przeszkodą, aby uniknąć wykonywania gwałtownych manewrów przez kierowcę.

Większość znaków oraz farba drogowa posiadają w sobie elementy odbijające światło, aby polepszyć ich widoczność.

Kocie oczka

Linie na drodze w wielu krajach są dodatkowo oznaczone tzw. Kocimi Oczkami lub Kropkami Bottsa. Są to niewielkie światełka odblaskowe nie blaknące z biegiem czasu, jak dzieje się to w przypadku farby. Kropki Dotsa nie są używane w mroźnym klimacie, ponieważ mróz i pługi śnieżne łamią klej, za pomocą którego przymocowane są one do drogi. Z drugiej jednak strony mogą być one umieszczane w krótkich i płytkich zagłębieniach w jezdni tak jak ma to miejsce w górzystych terenach Kalifornii.

W niektórych państwach, obrzeża drogi są specjalnie ponacinane, tak że wydają one buczący dźwięk oraz powodują drżenie kierownicy, gdy się na nie najedzie. Zabieg ten ma na celu ostrzeżenie kierowców zbliżających się do pobocza drogi o niebezpieczeństwie.